De Vlaamse Script Academie is opgericht in 1995 door Prof. Patrick Cattrysse en Jaak Boon, toen voorzitter van de scenaristen-beroepsvereniging AVA. Het opzet was van meetaf aan wetenschappelijke en praktische kennis bundelen in een platform dat zowel onderzoek verricht als onderwijs biedt rondom scenarioschrijven en verhalen vertellen in het algemeen.

Inmiddels zijn we vele seminars en workshops verder, en telt de VSA meer dan drieduizend alumni wereldwijd.

Onder de VSA alumni van het eerste uur bevinden zich enkele bekende schrijvers (Pieter Aspe, Brigitte Minne, Patrick Lagrou, …), scenaristen (Nyk Dekeyser en Mark Bouwmeester alias Alidor Dolfing (Wien for Life), Nico De Braeckeleer (F.C. De Kampioenen, Zeppe & Zikkie), Johan Verschueren (Faits d’Hiver, Fifi), Piet Baete (Aspe), Philippe De Schepper (Vermist, Chantal), Geert Verbanck (Tanghi Argentini), Mich Sabbe (Witse), regisseurs (Lieven Debrauwer, Johan Gevers, Peter Krüger, Renaat Coppens, …), producenten (D&D productions, VRT, Telesaurus, …) en acteurs (Karel Deruwe, Rudy Morren, Kris Cuppens, George Arrendell, Camilia Blereau, …).

De VSA heeft zich vanaf het begin gericht op internationale horizonten: verhalen vertellen die boeien over de nationale en culturele grenzen heen. Samenwerkingsverbanden zijn gesmeed, en talloze lezingen, seminars en workshops zijn georganiseerd over de vijf werelddelen.

Enkele referenties:

- West-Europa (bv. Lid Raad van Bestuur (1999-2004) bij North by Northwest, een Europees MEDIA+ programma dat tot 2006 professionele scenaristen begeleide afkomstig uit alle EU landen).

- Noord-Amerika (VS, Canada)

- Latijns-Amerika (bv. Escuela Internacional de Cine y TV (EICTV Cuba; 2000-2008), met deelnemers uit alle Latijns-Amerikaanse landen)

- Thailand, Vietnam, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, …

Dr. Patrick Cattrysse (geboren in 1957) had al meerdere jaren ervaring als mediakundige, scenarist en producent toen hij in 1985 begon aan een academische carrière gericht op de wetenschappelijke studie van verhalen vertellen. Sindsdien is er één sleutelwoord dat zijn carrière van meer dan drie decennia kenmerkt: verbinden. Hij bouwt bruggen tussen gescheiden werelden: tussen de wetenschappelijke en beroepsgerichte werelden, tussen theorie en praktijk, kunde en kunst, en dit alles in een multiculturele omgeving.

De Vlaamse Script Academie vzw heeft als doel het professioneel schrijven en begrijpen van verhalen voortdurend te verbeteren. Het uitgangspunt is dat, net als bij elke andere menselijke activiteit, het schrijven en lezen van verhalen niet alleen afhankelijk is van aangeboren talenten, maar ook van aan te leren kennis en vaardigheden. Kennis kan worden opgedaan door het lezen van boeken en het volgen van cursussen; vaardigheden worden verworven door te oefenen. Ervaring heeft aangetoond dat een professionele opleiding en training de mogelijkheden van aangeboren talenten bij het schrijven en begrijpen van verhalen exponentieel kunnen vergroten.

De kloof tussen een wetenschappelijke en beroepsmatige benadering van scenarioschrijven gaat (minstens) terug tot de jaren 1910, toen de eerste praktijkgerichte scenariohandboeken verschenen. Vanaf dat moment ontwikkelden zich twee tradities en twee culturen die zich onafhankelijk van elkaar richtten op dezelfde praktijk: vertellen. Een beroepsmatige traditie ontwikkelde opleidingen voor scenaristen, terwijl een academische traditie zich eerst op literair vertellen toelegde, en later ook op filmisch en media-vertellen in het algemeen. De VSA is opgericht met als doel deze twee culturen en kennisgebieden opnieuw te verenigen.

De kloof tussen vakkennis en kunst is een relatief recente westerse uitvinding die haar oorsprong vindt in de late jaren 1400. Enkele Italiaanse architecten, schilders en beeldhouwers die werkten voor de eliteklassen wilden meer geld en stelden daarom dat zij een hogere sociaal-culturele status verdienden dan hun collega-vakmensen. Deze manoeuvres zetten een langzaam maar gestaag proces in gang waarbij vakkennis (en vakmensen) systematisch als inferieur werden beschouwd en “hoge kunst” (en kunstenaars) als superieur. Dit proces bereikte in het Westen een hoogtepunt tussen 1800 en 1850. Kunst- en cultuurhistorici bedachten verschillende namen voor deze ideologie, maar de term “Romantiek” is wellicht het bekendst bij het grote publiek. Na 1850 verdween deze Romantische ideologie niet, maar versmolt ze met andere, meer recente waardesystemen (zoals postmodernisme en neoliberalisme) en werd ze wat sommigen het hedendaagse dominante Romantiek 2.0 hebben genoemd. Het standpunt van de VSA is dat voorstanders van een kloof tussen vakkennis en kunst natuurlijk het recht hebben om hun mening te uiten, maar dat voorstanders van een hereniging van beide (zoals die bestond in de klassieke Oudheid en tijdens de Renaissance) net zo goed hun argumenten naar voren mogen brengen.

De VSA kijkt steeds uit naar partner-onderzoekers, trainers en instellingen die kunnen meewerken aan het permanent verbeteren van het schrijven en begrijpen van verhalen.

Heb jij expertise in een (sub)discipline die je met de VSA wil delen, neem dan graag contact op, en doe een voorstel tot samenwerking.

De VSA nodigde reeds tal van gerenommeerde binnen- en buitenlandse experten uit voor seminars en workshops, zoals o.m. Linda Seger, Anthony Horowitz, Sybille Kurz (pitching), Koen De Vos (creativiteit), Philippe Ravoet (montage), Stijn Coninx, Vincent Bal, Hans Herbots (regie), Ed Vanderweyden (TV-reeksen), Katrien Van der Perre (mediarecht), e.v.a.